Comrades Marathon

Zo, het weekend is weer achter de rug en dus weer n start van een nieuwe week. Allereerst ben ik alweer 3 maanden in Zuid Afrika wat betekend dat ik nu op de helft ben! Over 3 maanden weer lekker thuis! Ik moet bekennen dat ik er veel aan heb moeten denken de afgelopen week. Gelukkig heb ik het druk genoeg gehad dus had ik weinig tijd om erge heimwee te krijgen! Ik heb het eerste hoofdstuk van mn werk opdracht af en ik denk dat ik deze week beoordeeld wordt. Uiteraard houd ik iedereen op de hoogte! Verder heb ik vrijdag op de beurs gewerkt van de Comrades Marathon. Ik moest daar alle renners interviewen die kwamen registreren en evt. nog wat laatste spulletjes aan te schaffen. Zondag was het zover. Toen begon de marathon. 90 km van Pietermaritsburg naar Durban. 90km!!!! Het was n leuke en feestelijke sfeer bij de finish. Toen ik aankwam rond 12uur was de winnaar al binnen. Hij heeft het in 5 uur en 22 min. gerend! Ongelooflijke prestatie! Soms was het ook wel emotioneel, renners die over de finish kwamen strompelen en meteen neervielen of zo blij waren dat ze de marathon uitgelopen hadden! Ik moest daar weer interviewen en het ging voor geen meter! Ik had namelijk verwacht dat we de toeschouwers moesten interviewen want de renners hadden we de afgelopen 3 dagen al gedaan. Nee hoor moest ik mensen gaan interviewen die net 90km gerend hadden!!! Die hadden natuurlijk helemaal geen zin om n vragenlijstje in te vullen! Die mensen konden amper praten!! Had er dus aan t eind van de dag maar 14 gedaan i.p.v. 32. Echt diepe respect hoor voor al die mensen! Als je zag hoe ze liepen of de trap op liepen wil ik me niet eens voorstellen hoe ze zich vandaag voelen!! Er was 1 man waar ik achter liep die niet goed werd. Hij liep de trap op en ineens begon ie helemaal te bibberen en hij had gewoon geen kracht meer om op zn benen te staan of zn hoofd omhoog te houden! Gelukkig was er familie bij die hem verder gedragen hebben en toch maar voor de zekerheid even langs de EHBO gegaan zijn. De renners kregen 12 uur de tijd. Om half 6 was het dan ook afgelopen. Dit was ook het meest emotionele moment van heel de marathon! Die man die met zo'n soort pistooltje het eindsignaal gaf keek de renners eerst aan die aan kwamen rennen en daarna draaide hij zich om zodat ie met zn rug naar de renners stond en toen gaf ie het eind schot! Die renners waren helemaal kapot! Mentaal en fysiek! 1 man stond echt n halve meter voor de finish toen het eindschot gegeven werd en die man was echt heel erg emotioneel! Poeh was blij dat ik weg kon want stond er zelf ook bijna bij te huilen! Als ik er nu weer aan denk krijg ik het weer slecht!
Eenmaal weer thuis heb ik lekker pizza besteld want had echt nergens meer zin in!!
Komende week ga ik trouwens ook nog een conferentie bijwonen. Jaja net echt! Ben wel blij want nu hoef ik in ieder geval geen interviews te doen!!:):):) Voor de rest heb ik weinig gepland staan eigenlijk dus ik zie wel wat er op mn pad komt deze week. Heb helaal niet zo heel veel foto's kunnen maken van de marathon maar er staan er n paar hier op de site!
X